Σε μια συνέντευξη, όπου αναφέρθηκε σε όλα όσα αφορούν την καριέρα του, αλλά και τα ινδάλματα του, προχώρησε ο Κώστας Μπανιώτης.
Ο πρωταθλητής του ύψους ίλησε στην ιστοσελίδα της ομοσπονδίας του στίβου (ΣΕΓΑΣ) με αφορμή το αργυρό μετάλλιο που πήρε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κλειστού, στη Γλασκώβη.
Ο Θρακιώτης αθλητής τόνισε μεταξύ άλλων πως θέλει ο τελευταίος αγώνας της καριέρας του, να είναι στουςΟλυμπιακούς Αγώνες στο Τόκιο, το 2020.
Αναλυτικά τα όσα είπε:
Για την καριέρα του συνολικά: «Ικανοποιημένος ήμουν έτσι κι αλλιώς με την μέχρι τώρα πορεία μου. Δεν είχε φέρει μετάλλια, ωστόσο ήμουν περήφανος για όσα είχα πετύχει. Το μετάλλιο ήρθε να συμπληρώσει όλο αυτό. Πρέπει να το πιστεύεις και να το αγαπάς αυτό που κάνεις και μετά να σκέφτεσαι να βάζεις στόχους και διακρίσεις. Το αγαπάω, πιστεύω στη δουλειά που κάνω, όλα αυτά τα χρόνια. Πάντα δούλευα, πρώτα απ΄ όλα γιατί μου αρέσει. Στην πορεία της διαδρομής υπήρχαν και οι αποτυχίες που εμένα μου έδιναν δύναμη, ήξερα να τις διαχειρίζομαι. Αν είχα πάρει αυτό το μετάλλιο στα 22 ίσως να ήταν αλλιώς».
Για το τι θυμάται από όλη τη διαδρομή του: «Θυμάμαι τοΕυρωπαϊκό στο Παρίσιόπου έκανα 2,32 μ. και δεν πήρα μετάλλιο, ή την τέταρτη θέση στη Κωνσταντινούπολη, το Παγκόσμιο του Πόρταλντ… Το Παρίσι με είχε στοιχειώσει. Είχα κάνει ατομικό ρεκόρ στον τελικό, όμως είχα χάσει το μετάλλιο με μια επίδοση, που μόλις δύο φορές στην ιστορία της διοργάνωσης δεν έδωσε βάθρο».
Για το αν θα άλλαζε κάτι στη καριέρα του: «Είμαι πολύ ήσυχος και περήφανος για τις επιλογές που έκανα. Πάντα ήθελα να κάνω αυτό που κάνω με το δικό μου τρόπο, όπως το αισθάνομαι εγώ με τον δικό μου τρόπο. Μπορεί σε κάποιους να φαίνεται παράξενο ή παράταιρο, αλλά το σημαντικό είναι να εκφράζει τη δική μου ψυχή και την δική μου καρδιά».
Τσούγκος, Δουβαλίδης και… Κεντέρης
Στη συνέχεια ο Μπανιώτης μίλησε και για τον προπονητή του, Γιώργο Τσούγκο, τον συγκάτοικό του στη Γλασκώβη, Κώστα Δουβαλίδη, αλλά και τον Κώστα Κεντέρη…
Συγκεκριμένα:
Για τη σχέση του με τον προπονητή του: «Συνεργαζόμαστε 14 χρόνια. Η σχέση δεν είναι μόνο σχέση αθλητή- προπονητή, έχει δημιουργηθεί μια χρόνια φιλία. Τον εκτιμώ πολύ, με έχει βοηθήσει, αλλά και έχουμε αλληλοβοηθηθεί, γιατί μαζί φτάσαμε σε αυτό το επίπεδο. Με τα χρόνια η σχέση μεταβάλλεται. Με τον Γιώργο χρειαζόμαστε δύο κινήσεις για να συνεννοηθούμε. Είναι μια ήρεμη και με γερές βάσεις σχέση».
Για τον Κώστα Δουβαλίδη: «Είναι η καλύτερη ψυχή του ελληνικού στίβου, ο καλύτερος άνθρωπος. Μεγάλος αθλητής. Μπράβο του που έφτασε στον τελικό είμαι χαρούμενος και περήφανος για εκείνον. Είμαστε μαζί πολλά χρόνια».
Για τη ζωή μετά τον αθλητισμό: «Θα μου λείπει, όμως, όπως και στον αθλητισμό έτσι και μετά, θέλω να κάνω κάτι που να εκφράζει την ψυχή και καρδιά μου και να είμαι ήρεμος. Θα μου άρεσε να ασχοληθώ με την προπονητική, όμως, πρέπει να έχεις και μια πραγματική δουλειά. Θα δούμε δεν ξέρω ακόμη τι θα κάνω».
Για το κίνητρο που του έδωσε ο Κεντέρης: «Εγώ μεγάλωσα με τον Κεντέρη. Μου έδωσε το όραμα και τη δύναμη να ασχοληθώ με αυτό που κάνω. Δεν είχα την χαρά να τον γνωρίσω ποτέ. Σε όλη τη γενιά μας αυτός έδωσε το κίνητρο. Στη συνέχεια μπήκα στην εθνική ομάδα με πρωταγωνιστές παιδιά όπως ο Ιακωβάκης, η Χαλκιά, η Δεβετζή, στην πορεία βρεθήκαμε μια ομάδα αθλητών που κληθήκαμε να σηκώσουμε στην πλάτη τον στίβο την εποχή που μπήκαμε στην κρίση. Στο στίβο τα χρήματα δεν ήταν ποτέ πολλά και η ομοσπονδία προσαρμόστηκε κι εμείς το ίδιο. Ωστόσο συνεχίσαμε να κάνουμε την ίδια δουλειά και να διατηρηθούμε στο σημερινό επίπεδο. Σε αυτό βοήθησε πολύ και η εσωστρέφεια των αθλητών τα τελευταία χρόνια. Βγαίνουμε έξω, μιλάμε με άλλους αθλητές και προπονητές. Τώρα είναι μια καλή ευκαιρία να κάτσουμε και να το πάμε ένα βήμα παραπέρα».
Για το τί μπορεί να
αλλάξει στον στίβο: «Πρέπει να
υπάρχει μία πιο στενή συνεργασία της
Πολιτείας με τον ΣΕΓΑΣ, τους αθλητές
και προπονητές, που είναι αυτοί που
γνωρίζουν τι γίνεται στο στάδιο και να
δουν πως χωρίς ιδιαίτερα χρήματα όλο
αυτό μπορεί να οργανωθεί καλύτερη και
να φέρει μεγαλύτερα αποτελέσματα. Είναι
τραγικό που ο στίβος δεν υπάρχει στα
σχολεία, έχουν καταργηθεί τα αθλητικά
σχολεία. Πρέπει να μπει ο στίβος εκεί
και αυτό να αποτελέσει την βάση της
πυραμίδας».
Για το τέλος της καριέρας του: «Θέλω οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο να είναι ο τελευταίος αγώνας της καριέρας μου. Γι΄ αυτό ήταν σημαντικό για εμένα να πάω καλά σε αυτό το Ευρωπαϊκό, γιατί ήταν το τελευταίο μου. Είμαι πολλά χρόνια σε υψηλό επίπεδο και αυτό είναι ψυχοφθόρο. Το όριο μου είναι μέχρι εκεί. Θα είμαι σε μια καλή ηλικία για να βάλω φινάλε στην καριέρα μου και να συνεχίσω σε κάτι άλλο».
Για την παρουσία της Εθνικής στη Γκλασκώβη «Η ομάδα έδωσε συνέχεια στις διακρίσεις του καλοκαιριού και παρά τους τραυματισμούς κάποιων παιδιών καταφέραμε να πραγματοποιήσουμε εξαιρετικές εμφανίσεις. Το κλίμα στην ομάδα είναι πολύ καλό. Έχει αλλάξει το κλίμα τα τελευταία χρόνια. Δεν έχω εξήγηση, όμως, υπάρχει μια ωραία χημεία έμπειρων και νέων. Νομίζω πως αυτό οφείλεται και στην αλλαγή – προς το καλύτερο – των σχέσεων που έχουν οι προπονητές μεταξύ τους, κάτι που μεταφέρεται και στα παιδιά. Είναι μια υγιής ομάδα και τη χαίρομαι».
